ROCZNE NABOŻEŃSTWO ŚWIĘTEGO RZYMSKO- KATOLICKIEGO KOŚCIOŁA t.1-2 1844 super exlibris herb Ślepowron
ROCZNE NABOŻEŃSTWO
WEDŁUG OBRZĄDKU
ŚWIĘTEGO RZYMSKO- KATOLICKIEGO KOŚCIOŁA
zawierające
MSZE Ś. NA WSZYSTKIE NIEDZIELE UROCZYSTOŚCI PAŃSKIE,
BOGARODZICY, ŚWIĘTYCH PAŃSKICH
z dołączeniem
UWAG NA LEKCYE I EWANGELIE, HYMNÓW Z PACIERZY KAPŁAŃSKICH, A TAKŻE EWANGELII W CZASIE PROCESSYI
przez
wydawcę wielkiego i świetego tygodnia
t.1-2
t.1: Od adwentu do zmawrtwychstania pańskiego
t.2: Od zmartwychstania pańskiego do adwentu
TWARDA OPRAWA PÓŁSKÓREK Z EPOKI, NA PRZEDNICH LICACH OBU TOMÓW SUPEREXLIBIRS W FORMIE SUCHEGO TŁOKU ŚLEPOWRON, GRZBIETY OZDOBNE, OBCIĘCIA KART MARMORYZOWANE
Ślepowron – polski herb szlachecki, noszący zawołania Bojno i Bujno. Herb występował głównie na Mazowszu, Podlasiu i Rusi oraz w ziemi lubelskiej. Najstarszą pieczęć z wizerunkiem herbu Ślepowron stwierdzono na, pochodzących z 1352 roku, dokumentach Jana wojewody sandomierskiego. Pierwsza zapiska sądowa pochodzi z roku 1389. Spośród najbardziej znanych rodów pieczętujących się herbem Ślepowron, należy wymienić Pułaskich i Krasińskich. Ślepowrona używali min. Zygmunt Krasiński oraz Ignacy Skorupka.
"Barkiem prosto do góry podkowa stoi, na niej krzyż, na krzyż u Kruk czarny trochę wspięte do lotu mając skrzydła, w prawą tarczy obrócony, w pysku złoty pierścień trzymając, pole tarczy błękitne, podkowa biała, na hełmie nad koroną takiż kruk." Kasper Niesiecki, Herbarz Polski, T. II [źródło: Wikipedia]
Berlin 1844-5, Nakładem Księgarni Behra. str. [6], IV, [12], XL, 318, [4]; [5], XL, 476, [2], format 13,5x19cm
Stan BDB-/ drobne otarcia krawędzi, drobne zaplamienia, zabrązowienia, zabrudzenia kart, nieliczne podkreślenia, pomimo drobnych mankamentów ŁADNY I EFEKTOWNY KOMPLET