KOŁACZKOWSKI - WSPOMNIENIA JENERAŁA KLEMENSA KOŁACZKOWSKIEGO. Ks. 1-5 (komplet) Kraków. 1898-1901. PEPŁOWSKI-SCHNUR- JESZCZE POLSKA NIE ZGINĘŁA. Dzieje Legionów polskich.

KOŁACZKOWSKI Klemens

WSPOMNIENIA JENERAŁA KLEMENSA KOŁACZKOWSKIEGO.

[współoprawne z:]

PEPŁOWSKI-SCHNUR

JESZCZE POLSKA NIE ZGINĘŁA. Dzieje Legionów polskich.

W 3 wol.

WSPOMNIENIA JENERAŁA KLEMENSA KOŁACZKOWSKIEGO.

Ks. 1-5 (komplet )

Księga I   od roku 1793 do 1813
Księga II od  roku 1813 do 1820
Księga III od roku 1820do 1830
Księga IV od 29 listopada 1830 do końca lipca 1831
Księga  V  od końca lipca do 22 listopada 1931

Kraków. 1898-1901, Spółka Wydawnicza Polska, str. 168,178,140,196,157, liczne ryciny w tekście, format 14x21cm

Klemens Kołaczkowski herbu Abdank (ur. 1793 w Poznaniu, zm. 23 września 1873 w Dreźnie) – polski generał, członek korpusu inżynierów Królestwa Kongresowego.

Syn Ignacego Franciszka Kołaczkowskiego i Józefy hr. Grudzińskiej z Grudnych.

W latach 1806–1809 studiował na Uniwersytecie Wrocławskim i był absolwentem Szkoły Aplikacyjnej Artylerii i Inżynierów w Warszawie[2]. W 1810 roku w Zamościu i Modlinie sprawował nadzór nad pracami fortyfikacyjnymi. Uczestnik kampanii napoleońskich w latach 1809, 1812, 1813 i 1814.

W 1813 uhonorowany francuskim tytułem Kawalera Orderu Legii Honorowej i polskim Krzyżem Złotym Orderu Virtuti Militari.

W latach 1814–1815 był współzałożycielem tajnego związku Przyjaciół Polski[2]. Członek masonerii polskiej (loża Tarcza Północna). Do wojska Królestwa Polskiego wstąpił w 1815 roku. W latach 1820–1830 wykładowca i dyrektor naukowy Szkoły Aplikacyjnej. W czasie powstania listopadowego komendant służb inżynieryjnych i generalny kwatermistrz w obronie Warszawy i Modlina. Mianowany generałem brygady w 1831 i został dowódcą korpusu inżynierów. Carowi Mikołajowi złożył po upadku powstania przysięgę wiernopoddańczą, wycofując się z życia publicznego. Następnie wyjechał do Wielkopolski.

Był odznaczony Orderem Świętego Włodzimierza IV klasy, Orderem Świętej Anny z brylantami. W 1830 roku został nagrodzony Znakiem Honorowym za 20 lat służby.

Autor biografii I. Prądzyńskiego (1851) i J. H. Dąbrowskiego (1901)[2] oraz Wspomnień wydanych w kilku tomach w latach 1898–1901.

Maliszewski 1198; Gruca 192 i 219.

Rzadkie w komplecie i jednorodnej oprawie!

oraz:

"JESZCZE POLSKA NIE ZGINĘŁA"

Dzieje Legionów polskich.

Kraków [1897], Spółka Wydawnicza Polska, str. 228, ilustracje w tekście; format 14x21 cm

"Opowieść dziejowa" z lat 1796 - 1806.

Dzieje Legionów Polskich we Włoszech (1797-1801) oraz udział Polaków w Rewolucji Francuskiej (1792-1802), i wojnach napoleońskich (1803-1815).

TWARDA OPRAWA PEŁNA SKÓRA WSPÓŁCZESNA. OKŁADKI OKOLONE MISTERNĄ ZŁOCONĄ BORDIURĄ. GRZBIETY Z WYPUKŁYMI ZWIĘZAMI, TŁOCZENIAMI I ZŁOCENIAMI. WYKLEJKI MARMORYZOWANE, OBCIĘCIA KART MARMORYZOWANE TYM SAMYM WZOREM. WNĘTRZA OKŁADEK WYKOŃCZONE MISTERNĄ ŚLEPOTŁOCZONĄ ROLKĄ.

Stan BDB/ EFEKTOWNY EGZEMPLARZ W LUKSUSOWEJ OPRAWIE