DUBIECKI MARYAN
KAROL PROZOR
Obożny w.w.ks. litew
Przyczynek do dziejów powstania kościuszkowskiego
DUBIECKI MARYAN
KAROL PROZOR
Obożny w.w.ks. litew
Przyczynek do dziejów powstania kościuszkowskiego
Monografia opracowana na podstawie nowych źródeł archiwalnych
Z portetem Karola Prozora
W drukarni ”Czasu” w Krakowie 1897r. str. 335, portret, format 14 x 20,5 cm
TWARDA OPRAWA PÓŁSKÓREK WSPÓŁCZESNY, GRZBIET Z WYPUKŁYMI ZWIĘZAMI, TŁOCZENIAMI I ZŁOCENIAMI, BARWNE SZYLDY. KARTON MARMORYZOWANY. OBCIĘCIA KART BARWIONE.
ZACHOWANA PRZEDNIA OKŁADKA WYDAWNICZA
XIX-wieczna książka o charakterze biograficzno-historycznym, upamiętniająca postać oboźnego wielkiego litewskiego raz wydarzeń insurekcji kościuszkowskiej.
Wybrane treści:
pochodzenie rodziny Prozorów,
książęta Prozorowscy w Rosji,
wpływ króla Stanisława Leszczyńskiego na Józefa Prozora,
Stanisław Jelski i jego listy,
Konstytucja Majowa wywołuje ogromne wrażenie w kraju,
zaprzysiężenie Konstytucji w Kowieńskim,
zabiegi skłaniające oboźnego do podpisania akcesu do Konfederacji Targowickiej,
zdanie Ignacego Potockiego o Kościuszce,
stosunki z Kołłątajem oboźnego,
myśli wraz z Wybickim o legionach,
losy niektórych wygnańców,
wytworzenie Księstwa Warszawskiego.
Karol Prozor herbu Prozor (ur. 1759 – zm. 1 listopada 1841 w Chojnikach) – członek Komisji Rządu Tymczasowego Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1812, oboźny wielki litewski, marszałek Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1787 roku.
W 1785 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława. Zwolennik konstytucji 3 maja. Jeden z przywódców organizacji spiskowej przygotowującej wybuch powstania kościuszkowskiego. Przywódca insurekcji wileńskiej. Był zastępcą radcy w Radzie Najwyższej Narodowej. Po upadku powstania emigrował za granicę.
Odznaczony Orderem Orła Białego, w 1812 francuską Legią Honorową.
Stan BDB-/ pieczęć własn. na k.tyt., przebarwienia bibułki przekładkowej, poza tym ŁADNY EGZEMPLARZ